5 eenvoudige en voor de hand liggende tips voor een betere communicatie

Sommige dingen die we gewoon weten. Sommige dingen die we leren door het lezen van boeken (of mooie blogs zoals Stepcase Lifehack) en nog een aantal dingen die we op de harde manier leren: door ze te doen. Of, om preciezer te zijn, met vallen en opstaan. Of, om nog preciezer te zijn, door veel beproevingen en veel fouten.

Voor mij was een van deze dingen interpersoonlijke communicatie. Ik had altijd een heel gemakkelijke manier met woorden. Het leek erop dat ik ze zonder al te veel moeite kon vinden. Ook heb ik de mogelijkheid om nieuwe talen vrij eenvoudig te leren (ik ben trouwens geen native speaker Engels). En dat heeft me lange tijd doen geloven dat ik een goede communicator was.

Natuurlijk was ik helemaal verkeerd. Hoe paradoxaal het ook mag lijken, interpersoonlijke communicatie heeft weinig met woorden te maken. Het maakt niet echt uit hoe snel of nauwkeurig je ze kunt vinden. De kern van interpersoonlijke communicatie is niet in woorden, maar in interactie. Het is waar dat woorden soms deze interactie enorm kunnen verbeteren, maar de kern gaat altijd over dansen, niet over poseren. Advertising

Dus hier zijn 5 eenvoudige regels die u helpen meer waarde te halen uit uw gesprekken. Ze worden niet geleerd van boeken, maar van mijn eigen ervaring in talloze interpersoonlijke communicatieprocessen.

1. Begin nooit een zin als u niet weet hoe het eindigt

Dat was een van mijn grootste problemen toen ik bewust begon met het verbeteren van mijn interpersoonlijke vaardigheden. Er is deze sensatie om uit niets te praten, alleen om je stem te laten horen. Ik kan iets stoms zeggen, maar wat maakt het in godsnaam, ik zal tenminste laten horen. Wat een domme (en eigenlijk gemakkelijk te vermijden) fout.

De magere rente die je zou kunnen genereren, zal snel veranderen in gelach of gewoon onwetendheid. Bedoel wat u zegt en weet precies hoe het zal aflopen voordat u het onder woorden brengt. Hoewel het erop lijkt dat het wat zout en peper aan het gesprek toevoegt door het introduceren van een soort van willekeur, spreekt spreken zonder echt te weten wat je zegt alleen maar de verwachtingen van het andere deel. Ze praten met je omdat ze naar betekenis zoeken, niet naar willekeur.

Nu, elk klein ding dat ik zeg, wordt in mijn hoofd atomisch verwerkt voordat het mijn lippen bereikt. Het creëert een soort mentale ruimte waarin ik de hoofdideeën of de verdere ontwikkelingen van het hoofdgesprek kan volgen. Als dit klinkt als te veel gedoe, maak je geen zorgen, het is veel eenvoudiger dan je denkt. Begin gewoon te oefenen en het komt vanzelf. Advertising

Lees Volgende

10 kleine veranderingen om uw huis als thuis te laten voelen

Hoe u uw overdraagbare vaardigheden kunt verscherpen voor een snelle carrièreswitch

Hoe om terug naar school te maken op 30 mogelijk (en zinvol)

2. “uh”, “Oh” en “Sheesh” Zijn vaag

Dus verwacht ook vage reacties terug te krijgen. Interjecties zijn niet bedoeld om een ​​antwoord te genereren, maar alleen om je verrassing of voldoening te erkennen. Als u een gebruikt “Oh” als een manier om een ​​antwoord van iemand anders te krijgen, zul je niet alleen je gesprekspartners geleidelijk in verwarring brengen, maar uiteindelijk zul je de deur dichtknallen.

Exact zijn in je antwoorden is fundamenteel in interpersoonlijke communicatie. Stel je voor dat je squash speelt. Je slaat de bal en verwacht dat de muur het precies terugstuurt in de richting die je berekent. Stel je nu voor dat de muur eigenlijk zacht is, of vervormd, alsof hij van een soort plastic is gemaakt. Je bal zal rondvliegen in onvoorspelbare kringen.

Dat is precies wat dit soort interjecties is, die we allemaal gebruiken omdat ze een zekere mate van vasthouden “koelte”, zijn aan het doen. Ze verdraaien de feedback die we terugsturen naar onze gesprekspartner. Uiteindelijk komt hij naar buiten met een mistige conclusie over je interactie. Als hij überhaupt een conclusie kan trekken. Huh? ;)

3. Er is geen goed of fout

Merkte hoe vaak we een gesprek voortzetten alleen maar om te bewijzen dat we gelijk hebben? Ik noem dat type gesprek a “los einde”. Als iemand me benadert met zoiets “wel, laat me je vertellen hoe de dingen echt zijn in die materie”, Ik meestal niet. Laat die persoon me niets vertellen, dat is het. Advertising

Goed of fout zijn is een mentale constructie. We gaan continu door het leven, onze eigen persoonlijkheden kunnen in de loop van de tijd veranderen en we veranderen voortdurend van context en situatie. Wat hier hier vandaag is, kan morgen veranderen en wat aanvaardbaar is als waar in je cultuur is in een andere misschien helemaal verboden.

Het kapen van een heel gesprek alleen om jezelf gelijk te geven is een ongelooflijke verspilling van tijd. Menselijke interactie is veel waardevoller dan we bereid zijn te accepteren en veel meer lonend, als het zorgvuldig wordt toegepast. Bijvoorbeeld, de voordelen van het bewijzen van jezelf goed zullen net zo lang duren als dat gesprek, terwijl de voordelen van een echte interactie al ruim 10 minuten zullen duren, misschien wel jarenlang.

4. Luisteren is altijd kostbaarder dan praten

Als je meer dan 50% van een gesprek besteedt aan praten, verlies je veel tijd. Idealiter heeft een gesprek minstens de helft van de tijd besteed aan luisteren. Want dat is waar de echte waarde ligt, in het ontdekken van nieuwe dingen. Je kunt net zoveel weten als hij weet. Waarde wordt stapsgewijs gecreëerd door andere berichten in uw kennisbank op te nemen.

Dat is waarom ik mijn eigen luistermethode heb ontwikkeld. Telkens als ik getuige ben van de ogen van mijn gesprekspartner die een beetje over mijn hoofd glijden, weet ik dat het tijd is om die techniek te gebruiken. Trouwens, luisteren betekent niet dat je je mond houdt. Integendeel, je ondersteunt het gesprek, je laat zien dat je betrokken bent en bereid om meer te leren. Advertising

Stel kleine vragen, erken dat je de informatie verwerkt, geef kleine incentives aan het andere deel zodat hij blijft praten. De kunst van luisteren is zelfs moeilijker dan de kunst van het praten, maar mijn ervaring is dat de voordelen ervan direct in verhouding staan ​​tot de moeilijkheid. Veel groter, dat wil zeggen.

5. Inloggen. Uitloggen.

Oefen je openingen en sluitingen heel voorzichtig. Wanneer ik een gesprek deel, doe ik meestal een mentaal “Log in”. Alsof ik daadwerkelijk inlog op een externe server via een soort console (ik ben een beetje een nerd, ik weet het, ik kan er niets aan doen). Zodra ik daar ben, zijn mijn activiteiten aan dat venster gebonden. Ik kom bijna nooit uit die ruimte totdat ik klaar ben met wat ik daar moest doen.

Deze truc bleek zo waardevol te zijn dat ik hem zelfs in echte evenementen zoals workshops of teamgebouwen gebruikte. De initiële “ijs brekend” vel papier wordt genoemd “Log in” en het feedbackformulier dat ik ze aan het eind geef, wordt gebeld “Uitloggen”. Het helpt iedereen de grenzen van die specifieke gebeurtenis te identificeren en te respecteren.

Hetzelfde gebeurt in gesprekken. Daarom reageer ik zelden op een onderbrekingstimulus als ik met iemand anders bezig ben. Als ik 3 inlogsessies tegelijkertijd start, zal ik nooit onthouden welk commando ik heb uitgegeven, in welk venster. Ze blijven gewoon daar, op mijn scherm, maar zonder echt gebruik. Of, met andere woorden, interpersoonlijke rommel.

***

Heb je eigen gesprekstips? Zou het leuk vinden om over hen te horen in de comments. Laten we een beetje een interpersoonlijke interactie beginnen, mensen. :)